رطوبت نسبی در بیشتر سالن های پرورشی که از مادر مصنوعی و یا روش گرم کردن کل آشیانه استفاده می‌کنند درحدود 50-25 درصد است.
باید توجه داشت که به منظور جلوگیری از تنش ناشی از کاهش رطوبت (که در زمان انتقال پرنده از جوجه‌کشی به سالن هایی با رطوبت پایین صورت می‌گیرد) سطح رطوبت در سالن باید حدود 50 تا 70 درصد باشد.
در غیر این صورت با کاهش درصد رطوبت نسبی جوجه‌ها آب بدن خود را از دست خواهند داد.
این مسئله باعث اثرات منفی جبران ناپذیری بر روی عملکرد پرنده و کاهش یکنواختی بین جوجه‌ها خواهد شد. به همین دلیل رطوبت نسبی به خصوص در خلال هفته اول دوره پرورش باید به طور روزانه و به دقت بررسی شود.
در رابطه با دما و رطوبت رعایت نکات زیر ضروری است:
• به منظور تأمین رطوبت در هفته اول پرورش می‌توان از نازل‌های مهپاش (که برای خنک کردن سالن در هوای گرم استفاده می‌شود)، پاشیدن آب بر روی دیواره های آشیانه و قسمت‌های خالی از جوجه و نیز استفاده از آب خوری‌های بزرگ‌تر بههمراه آب خوری‌های کوچک‌تر از ابتدای دوره پرورش استفاده کرد.
• از سن 18 روزگی به بعد رطوبت بالا می‌تواند باعث خیسی بستر و بروز مشکلات شود.
• در سنین رشد باید ضمن تهویه مناسب و حفظ رطوبت آشیانه میزان گردوغبار را به حداقل رساند.
• سر و صدای اضافی جوجه‌ها یکی از علائم وجود دمای نامناسب در آشیانه است.
• در صورتی که جوجه‌ها در 10 روز اول دوره پرورش در معرض هوای گرم قرار گیرند، دوره پرورش را خوب شروع نکرده اند و این امر باعث کاهش خوراک مصرفی، رشد اولیه و کند شدن پَردرآوری در جوجه‌ها خواهد شد.
نحوه تأمین رطوبت مناسب در سالن‌های مرغداری